قَالَ علی علیه السلام
أَحْبِبْ حَبِیبَکَ هَوْناً مَا عَسَى أَنْ یَکُونَ بَغِیضَکَ یَوْماً مَا وَ أَبْغِضْ بَغِیضَکَ هَوْناً مَا عَسَى أَنْ یَکُونَ حَبِیبَکَ یَوْماً مَا
دوستت را چندان دوست مــدار مبادا که روزی دشمنت شود و دشمنت را چندان کینه مـــــورز که بود روزی دوستت گردد.
*******************************************************
سختترین گناهان گناهی بود که گناهکار آن را سبک شمارد
لب خشک و نفس خسته مدد یا الله ...
نامه ام را برسان دست اباعبدلله ...
بار الها ز کرم لطفی کن ...
اربعین پای پیاده حرم ثارالله ...
امام حسین علیه السلام:
أَهْلَکَ النّاسَ إثْنانِ: خَوْفُ الْفَقْرِ، وَ طَلَبُ الْفَخْرِ.
دو چیز مـردم را هلاک و بیچاره گردانــده است:
یکى ترس از این که مبادا در آینـده فقیر و نیازمند دیگران گردند
و دیگرى فخر کردن ـ در مسائل مختلف ـ و مباهات بر دیگران است.
بحارالأنوار: ج 75، ص 54، ح 96